عذر تقصیر به پیشگاه محمد«ص»و قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمد و اله طاهرین

ادب ورزی

وقتی به در خانه کسی می رفت_چون خانه ها گاهی پرده نداشتند_برابر استانه نمی ایستاد؛طرف راست یا چپ می ایستاد و می فرمود؛سلام بر شما؛سلام بر شما.

چنان شرم داشت که به چهره کسی خیره نمیشد. شرم ان حضرت،چنان بود که اگر ناگزیر به انتقاد از کسی بود،به صراحت نمیگفت و مقثود خود را با کنایه بیان میداشت.

سکوتش به درازا می کشید و بدون ضرورت لب به سخن نمیگشود

خوش اخلاقی

وقتی از همسر پیامبر (ص)درباره اخلاق او پرسیدند،گفت:(کان خلقه القران؛ اخلاقش قران بود)

او قران مجسم بود و اخلاق نیک او را قران می ستاید و میفرماید:[انک لعلی خلق عظیم]

انس میگوید: ده سال خدمتش را کردم ؛نه هرگز دشنامم داد و کتکم زد؛نه مرا از خود راند و نه به رویم اخم کرد.وقتی در کاری که دستور فرموده بود،سستی میکردم،سرزنشم نمیکرد

جز برای افریدگار،خشمگین نمیشد و (هرگاه خشمگین میشد)چیزی توان ایستادگی در برابر  خشم وی را نداشت.

او می فرمود:بدانید که بهترین مردمان کسی است که دیر به خشم اید و زود خوشنود شود و بدترین انسانها کسی است که زود به خشم می آید و دیر خوشنود می شود.اگر مردی دیر به خشم آید و دیر 

خوشنودشود یا زود به خشم ایدو زود خوشنود شود ان هم چیزی است.همگان را به خوش اخلاقی توصیه میکرد و می فرمود:

نزدیک ترین همنشین من در رستاخیز ،خوش اخلاق ترین شماست و در ترازوی عمل کسی  در روز قیامت،چیزی بهتر از خوش خلقی گذاشته نمی شود.

وی از همه خنده رو تر بود ؛یارانش مییگفتند:هیچ کس را ندیدیم که بیش از رسول خدا(ص) بر لبانش تبسم باشد.تا وقتی قران نازل نم شد یا در موقعیت موعظه نبود اهل مزاح و شوخی بود.خنده هایش از حد تبسم فراتر نمی رفت و به قهقهه نمیرسید.

در خوراک و پوشاک خویش را برتر از غلامان و خادمان قرار نمیداد.

هرگز به کسی دشنام نداد و با کسی بل درشتی و تند خویی صحبت نکرد.

بدای خدا خشمگین میشد؛ نه برای ارضای خویش.اهل انتقام گرفتن نبود؛عفو میکرد و میگذشت.

عذر عذر خواهنده را می پذیرفت و می فرمود: آیا به شما خبر دهم که بدترینتان کدام است ؟

گفتند:آری ای پیامبر خدا!

فرمود کسی که از اشتباه در نمیگذرد ؛ پوزش را نمی پذیرد و از لغزش ،چشم پوشی نمیکند.

او می فرمود:آدمی با بردباری  به مقام انسان روزه داری میرسد که شب ها را به عبادت می گذراند.

بر جفا و تند خویی دیگران صبور و حلیم بود.

می فرمود:خدا مرا به مدارا فرمان داده است ؛آن گونه که به نماز دستور داده است.مردم دار و خوش خلق بود و با یاران خود،حلقه وار می نشست.

ماه فروماند از جمال محمد                  سرو نباشد به اعتدال محمد

قدر فلک را کمال و منزلتی نیست.           در نظر قدر با کمال محمد

سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی      عشق محمد بس است و آل محمد

برگرفته از کتاب پیامبر اعظم،سیره و تاریخ

با تمام وجود منتظر نظراتتان هستیم......